అటల్ బిహార్ వాజ్ పేయి భారతరత్న

• లోకమాన్య తిలక్ అవార్డు,గోవింద్ వల్లభ పంత్ అవార్డు, పధ్మవిభూషన్, బెస్ట్ పార్లమెంటేరియన్ అవార్డులు పోందారు.
• ఐక్యరాజ్యసమితి సాధారణ సభలో హిందీలో ప్రసంగించిన తొలి భారత ప్రధాని
• అవిశ్వాస తీర్మానం ద్వారా ఒక్క ఓటు తేడాతో అధికారాన్ని లోల్పోయిన ఏకైఅక ప్రధాని
• "జై జవాన్ , జైకిసాన్, జై విజ్ఞాన్ " నినాదం

 1926 డిసెంబరు 25న ఉత్తర్‌ప్రదేశ్‌లోని ఆగ్రా సమీప గ్రామం బదేశ్వర్‌లో జన్మించారు. తండ్రి సంస్కృత పండితుడు. రాజనీతి శాస్త్రంలో ఎంఏ పట్టా పుచ్చుకున్నారు. భారతీయ సంస్కృతి పునర్వికాసం కోసం తపించే వాజ్ పేయి.. అర్.ఎస్.ఎస్లో చేరారు. అప్పట్లో క్విట్‌ ఇండియా ఉద్యమంలోనూ పాల్గొన్నారు. స్వాతంత్ర్యానంతరం అర్.ఎస్.ఎస్ పత్రికలకు ఎడిటర్ గా పనిచేశారు. 1951లోజన్‌సంఘ్‌ లో చేరి క్రియాశీల రాజకీయాల్లో అడుగు పెట్టారు. 1953లో 31 ఏళ్ల వయస్సులోనే తొలిసారి ఎంపీగా ఎన్నికయ్యారు. 1968లో జన సంఘ్ అధ్యక్షుడయ్యారు. 1975 ఎమర్జెన్సీ కాలంలో జన్‌సంఘ్‌ను జనతా పార్టీలో విలీనం చేశారు. ఇందిర సర్కారు ఆగడాలపై గళమెత్తారు. 1977లో మొరార్జీదేశాయ్‌ హయాంలో విదేశాంగ మంత్రిగా పనిచేశారు. జనతా ప్రభుత్వం పతనం తర్వాత అద్వానీతో కలసి 1980లో బీజేపీకి ప్రాణం పోశారు. 1984లో కేవలం 2 స్థానాలతో పార్లమెంట్ లో ఉన్న బీజేపీ.. 1996లో మైనారిటీ సర్కారు ప్రధాని ప్రమాణస్వీకారం చేసే స్థాయికి పార్టీని తీసుకొచ్చారు. ఆ ప్రభుత్వం 13 రోజులకే కుప్పకూలింది. 1998 ఎన్నికల్లో సంకీర్ణ ప్రభుత్వాన్ని ఏర్పాటుచేసి రెండోసారి ప్రధాని అయ్యారు. జయలలిత రాజకీయంతో ఈసారి 13 నెలలకే అధికారం కోల్పోయారు వాజ్ పేయి. 1999 ఎన్నికల్లో మూడోసారి ప్రధాని బాధ్యతలు చేపట్టి... ఇందిరాగాంధీ తర్వాత ప్రధానిగా మూడుసార్లు ప్రమాణస్వీకారం చేసిన వ్యక్తిగా చరిత్ర సృష్టించారు.  సంకీర్ణ ప్రభుత్వాన్ని వాజ్ పేయి విజయవంతంగా నడిపించారు. నవభారత నిర్మాణానికి పునాదులు వేశారు. టెలికామ్‌, పౌరవిమానయాన రంగం, బ్యాంకింగ్‌, బీమా, ప్రభుత్వ రంగ సంస్థలు, విదేశీ వాణిజ్యం-పెట్టుబడులు, పన్నులు, విద్యుత్‌, పెట్రోల్‌ ధరలు వంటి.. అనేక అంశాల్లో సంస్కరణలు అమలు చేశారు. వృద్ధిరేటు 8 శాతానికి తీసుకెళ్లారు. 1998 లో అణు పరీక్షలు చేపట్టి.. భారత్ సత్తా చాటారు. వాజ్‌పేయి మంచి ప్రధాని, సంకీర్ణ నేత మాత్రమే కాదు.. ఆయన ఉత్తమ పార్లమెంటేరియన్‌. ఆయన్ను వరించి వచ్చిన పురస్కారాలెన్నో.. గోవింద్‌ వల్లభ్‌పంత్‌ అవార్డును కూడా అటల్  అందుకున్నారు అటల్‌జీ. 1992లో పద్మవిభూషణ్‌, 1993లో గౌరవ డాక్టరేట్‌, 1994లో లోకమాన్య తిలక్‌ పురస్కారం.. ఇలా చెప్పుకుంటూ పోతే ఎన్నో.. జీవిత చరమాంకంలో భారత రత్నతో ఆయన పేరు చరిత్రలో చిరస్థాయిగా నిలిచిపోనుంది.

నిర్వహించిన పదవులు

• 1951 – వ్యవస్థాపక సభ్యుడు, భారతీయ జనసంఘ్
  
• 1957 – రెండవ లోక్‌సభకు ఎన్నిక
• 1957–77 – నాయకుడు, భారతీయ జనసంఘ్ పార్లమెంటరీ పార్టీ
• 1962 – సభ్యుడు, రాజ్యసభ
• 1966-67- ఛైర్మన్, ప్రభుత్వ అస్సూరెన్స్ కమిటీ
• 1967 – నాలుగవ లోక్‌సభకు మరలా ఎన్నిక (రెండవ సారి)
• 1967–70 – ఛైర్మన్, పబ్లిక్ అకౌంట్స్ కమిటీ
• 1968–73 – అధ్యక్షుడు, భారతీయ జనసంఘ్
• 1971 – ఐదవ లోక్‌సభకు ఎన్నిక. (మూడవ సారి)
• 1977 – ఆరవ లోక్‌సభకు ఎన్నిక (నాలుగవ సారి)
• 1977–79 – కేంద్ర కేబినెట్ మంత్రి, విదేశీ వ్యవహారాల శాఖ
• 1977–80 – వ్యవస్థాపక సభ్యుడు, జనతాపార్టీ
• 1980 – ఏడవ లోక్‌సభకు ఎన్నిక ( ఐదవ సారి)
• 1980-86- అధ్యక్షుడు, భారతీయ జనతాపార్టీ (బి.జె.పి)
• 1980-84, 1986 మరియు 1993–96 – నాయకుడు, బి.జె.పి. పార్లమెంటరీ పార్టీ
• 1986 – సభ్యుడు, రాజ్యసభ; సభ్యుడు, జనరల్ పర్పస్ కమిటీ
• 1988–90 – సభ్యుడు, హౌస్ కమిటీ; సభ్యుడు, బిజినెస్ అడ్వయిజరీ కమిటీ.
• 1990-91- ఛైర్మన్, కమిటీ ఆన్ పిటీషన్స్.
• 1991– పదవ లోకసభకు ఎన్నిక (ఆరవ సారి)
• 1991–93 – ఛైర్మన్, పబ్లిక్ అకౌంట్స్ కమిటీ.
• 1993–96 – ఛైర్మన్, కమిటీ ఆన్ ఎక్స్‌టెర్నల్ అఫైర్స్; ప్రతిపక్ష నేత, లోక్‌సభ.
• 1996 – 11వ లోక్‌సభకు ఎన్నిక (ఏడవ సారి).
• 16 మే 1996 – 31 మే 1996 – భారతదేశ ప్రధానమంత్రి.
• 1996–97 – ప్రతిపక్ష నేత, లోక్‌సభ.
• 1997–98 – ఛైర్మన్, కమిటీ ఆన్ ఎక్స్‌టెర్నల్ అఫైర్స్.
• 1998 – 12వ లోకసభకు ఎన్నిక (ఎనిమిదవ సారి).
• 1998–99 – భారతదేశ ప్రధానమంత్రి; విదేశీ వ్యవహారాలమంత్రి; ఎవరికీ కేటాయించని మంత్రిత్వశాఖలకు ఇన్‌ఛార్జ్.
• 1999 – 13వ లోక్‌సభకు ఎన్నిక (తొమ్మిదవ సారి)
• 13 అక్టోబరు 1999 నుండి 13 మే 2004– భారతదేశ ప్రధానమంత్రి; ఎవరికీ కేటాయించని మంత్రిత్వశాఖలకు ఇన్‌ఛార్జ్.
• 2004 – 14వ లోక్‌సభకు ఎన్నిక (పదవ సారి)

వాజపేయి జీవితం దేశానికే అంకితం

వాజపేయికి బంగ్లా ప్రకటించిన యుద్ధ విమోచన గౌరవ అవార్డును అందుకున్న ప్రధాని మోదీ -తనతో సహా ఎంతోమంది రాజకీయనేతలకు వాజపేయి స్ఫూర్తి అని వెల్లడి -ప్రతిపక్ష నేత ఖలీదా జియాతో భేటీ.. ఢాకేశ్వరి ఆలయం, రామకృష్ణ మఠ్‌ను సందర్శించిన మోదీ ఢాకా, జూన్ 7: మాజీ ప్రధాని వాజపేయిని బంగ్లాదేశ్ ప్రతిష్ఠాత్మక అవార్డుతో సత్కరించడం ఎంతో గర్వకారణమని ప్రధాని నరేంద్రమోదీ పేర్కొన్నారు. బంగ్లాదేశ్ విముక్తికి ప్రతిపక్ష నేత హోదాలో వాజపేయి ఎనలేని కృషి చేశారని వెల్లడించారు. బంగ్లా విముక్తికి క్రియాశీల పాత్రపోషించినందుకు వాజపేయికి బంగ్లాదేశ్ ప్రకటించిన ప్రతిష్ఠాత్మక యుద్ధ విమోచన గౌరవ (లిబరేషన్ వార్ హానర్) పురస్కారాన్ని.. ఆయన తరఫున ప్రధాని నరేంద్రమోదీ అందుకున్నారు. బంగ్లాదేశ్ అధ్యక్ష భవనమైన బంగభవన్‌లో ఆదివారం జరిగిన కార్యక్రమంలో ఆ దేశ అధ్యక్షుడు అబ్దుల్ హమీద్ ఈ పురస్కారాన్ని మోదీకి అందజేశారు. అనంతరం మోదీ ప్రసంగిస్తూ.. తనతో సహా మరెంతోమంది రాజకీయ నేతలకు వాజపేయి స్ఫూర్తిప్రదాత అని కొనియాడారు. ప్రయాణం చేయలేని స్థితిలో ఉన్నందున వాజపేయి ఈ అవార్డు స్వీకరించేందుకు రాలేకపోయారని చెప్పారు. అటల్ బిహారీ వాజపేయి వంటి నాయకుడికి పొరుగుదేశంనుంచి గొప్ప పురస్కారం లభించినందుకు దేశ ప్రజలందరూ గర్వపడాల్సిన రోజు. ఆయన జీవితం మొత్తం దేశసేవకే అంకితమిచ్చారు. రాజకీయ కోణంలో ఆలోచిస్తే.. నాతో సహా దేశంలోని ఎంతోమంది రాజకీయ నేతలకు ఆయన గొప్ప స్ఫూర్తిప్రదాత అని కొనియాడారు. బంగ్లాదేశ్ విముక్తికి వాజపేయి చేసిన పోరాటాన్ని ఆహుతుల హర్షధ్వానాల మధ్య మోదీ గుర్తుచేశారు. నాడు వాజపేయి ప్రతిపక్ష నాయకుడిగా బంగ్లా విముక్తికి సత్యాగ్రహ దీక్ష చేపట్టారని పేర్కొన్నారు. అందులో యువ వలంటీర్‌గా తాను కూడా పాల్గొన్నట్లు చెప్పారు. బంగ్లాదేశ్ ప్రజల కల నిజం కావాలని మనస్ఫూర్తిగా కోరుకున్నామని తెలిపారు. జూన్ 6, 1971న పార్లమెంట్‌లో వాజపేయి ప్రసంగిస్తూ.. బంగ్లాదేశ్‌ను స్వతంత్ర దేశంగా గుర్తించాలని..

బంగ్లా పోరాట యోధులకు తగిన సహాయం అందించాలని ప్రభుత్వాన్ని కోరారని ఈ సందర్భంగా మోదీ గుర్తు చేశారు. అనంతరం బంగ్లాదేశ్ ప్రధాని షేక్ హసీనా మాట్లాడుతూ విముక్తి పోరులో భారత్ అండగా ఉండటం బంగ్లాదేశ్ అదృష్టమని పేర్కొన్నారు. దేశ స్వాతంత్య్రానికి వాజపేయి గొప్ప సహకారం అందించారని ఆమె కొనియాడారు. కార్యక్రమం అనంతరం ప్రధాని మోదీకి అధ్యక్షుడు హమీద్ విందు ఇచ్చారు. ఈ సందర్భంగా అధ్యక్షుడు హమీద్‌తో ద్వైపాక్షిక చర్చలు జరిపినట్లు విదేశీ వ్యవహారాల శాఖ అధికార ప్రతినిధి వికాస్‌స్వరూప్ ట్వీట్ చేశారు. కాగా, భారత కంపెనీలకు రెండు ప్రత్యేక ఆర్థిక మండళ్ల ఏర్పాటుకు అనుమతిస్తూ బంగ్లాదేశ్ నిర్ణయం తీసుకుంది. మొంగ్లా, భెరమారాలో రెండు సెజ్‌ల ఏర్పాటుకు బంగ్లాదేశ్ అనుమతిచ్చింది. ప్రధాని మోదీ పర్యటనను బంగ్లా మీడియా కీర్తించింది. అన్ని పత్రికలు మోదీ పర్యటనతో కొత్త అధ్యాయం ప్రారంభమైందని కొనియాడాయి. మోదీతో ప్రతిపక్షనేతల భేటీ ప్రధాని మోదీతో బంగ్లాదేశ్ మాజీ ప్రధాని ఖలీదా జియా భేటీ అయ్యారు. బంగ్లాదేశ్‌లో ప్రజాస్వామ్యాన్ని పునరుద్ధరించాలని.. మళ్లీ ఎన్నికలు నిర్వహించాలన్న విషయంలో జోక్యం చేసుకోవాలని ఆమె కోరారు. అంతకుముందు బంగ్లాదేశ్ ప్రతిపక్ష నాయకురాలు రౌషన్ ఎర్షాద్ సమావేశమయ్యారు. అనంతరం పలు వామపక్ష పార్టీ నేతలతో భేటీ అయ్యారు. కాగా, భారత్-బంగ్లాదేశ్ మధ్య బస్సు సర్వీసుకు తమకేమీ అభ్యంతరం లేదని ఖలీదా జియాకు చెందిన పార్టీ ప్రకటించింది. అయితే బంగ్లాదేశ్‌కు ఫీజు చెల్లించాలని ఆ పార్టీ నేత ఒకరు పేర్కొన్నారు. బంగ్లా సరిహద్దు వెంట కంచె బంగ్లాదేశ్‌తో ఉన్న నదీ సరిహద్దు వెంట తేలికపాటి కంచె వేయాలని సరిహద్దు భద్రతా దళం (బీఎస్‌ఎఫ్) నిర్ణయించింది. నది మధ్యనుంచి ఈ కంచె వేయాలని అధికారులు ప్రణాళికలు రచించారు. ఈ ప్రాజెక్టును కేంద్ర ప్రజా పనుల విభాగం (సీపీడబ్ల్యూడీ) చేపడుతుందని కోల్‌కతాలో బీఎస్‌ఎఫ్ ఐటీ సందీప్ సలుంకె తెలిపారు. ఢాకేశ్వరి ఆలయంలో మోదీ పూజలు 12వ శతాబ్దానికి చెందిన ఢాకేశ్వరి (ఢాకా దేవత) ఆలయాన్ని ప్రధాని మోదీ సందర్శించారు. ఈ సందర్భంగా ఆయన ప్రత్యేక పూజలు చేశారు. బంగ్లాదేశ్‌లోని అత్యధికమంది హిందువులు ఈ ఆలయాన్ని సందర్శిస్తుంటారు. శక్తిపీఠాల్లో ఒకటైన ఈ ఆలయంలో మోదీ 15నిమిషాలపాటు గడిపారు. ఈ సందర్భంగా విమోచన యుద్ధంలో సెక్టార్ కమాండర్ మేజర్ జనరల్‌గా పనిచేసిన సీఆర్ దత్తా మోదీకి తెలుపు, ఎరుపు రంగుల దట్టీ కట్టారు. ఈ దేవత పేరునుంచే ఢాకాకు ఆ పేరు వచ్చిందని కొందరి విశ్వాసం. 1996లో ఈ ఆలయాన్ని ప్రభుత్వం ఆధీనంలోకి తీసుకుని.. జాతీయ వారసత్వ సంపదగా ప్రకటించింది. అనంతరం మోదీ రామకృష్ణ మిషన్‌ను సందర్శించారు. ఒప్పందాలను తక్షణమే అమలుచేస్తాం -సంయుక్త ప్రకటనలో ప్రధానులు మోదీ, హసీనా ఢాకా, జూన్ 7: భారత్, బంగ్లాదేశ్ మధ్య కుదిరిన ద్వైపాక్షిక ఒప్పందాలను తక్షణమే అమల్లోకితెస్తామని రెండు దేశాలు ప్రకటించాయి. చరిత్రాత్మకమైన భూ సరిహద్దు ఒప్పందంతో సహా అన్నింటినీ సహకారాత్మక ధోరణితో అమలు చేస్తామని రెండు దేశాల ప్రధానులు నరేంద్రమోదీ, షేక్ హసీనా ఆదివారం ఢాకాలో సంయుక్త ప్రకటనలో వెల్లడించారు. పౌర అణు విద్యుత్, పెట్రోలియంతోపాటు పునరుత్పాదక విద్యుత్ రంగంలోనూ కలిసికట్టుగా పనిచేస్తామని కొత్త తరం- కొత్త దిశ పేరిట విడుదల చేసిన ప్రకటనలో ఇద్దరు నేతలు పేర్కొన్నారు. భారత్-బంగ్లా మధ్య కుదిరిన ఒప్పందాలు వెంటనే అమలయ్యేలా చర్యలు తీసుకోవాలని ఇద్దరు ప్రధానులు సంబంధిత అధికారులను ఆదేశించినట్లు ప్రకటన వెల్లడించింది. ఒకరికి వ్యతిరేకంగా మరొకరు తమ తమ భూభాగాల్లో ఎలాంటి కార్యకలాపాలను అనుమతించబోమని అంగీకరించారు. తీస్తాకు మానవతాకోణంలో పరిష్కారం: మోదీ ఢాకా, జూన్ 7: భారత్-బంగ్లాదేశ్ పక్కనే ఉండటం కాదని.. కలిసి నడుస్తాయి కూడా అని ప్రధాని నరేంద్రమోదీ పేర్కొన్నారు. తీస్తా నదీ జలాల పంపిణీ రాజకీయ కోణంతో కాకుండా.. మానవతాకోణంలో పరిష్కరించుకోవాల్సిన అవసరం ఉందని అన్నారు. ఉగ్రవాదాన్ని పెంచిపోషిస్తున్న పాక్ భారత్‌కు చికాకు వ్యవహారంలా మారిందని ధ్వజమెత్తారు. ఢాకాలోని బంగబంధు ఇంటర్నేషనల్ కన్వెన్షన్ సెంటర్, ఢాకా యూనివర్సిటీలో ప్రసంగిస్తూ.. ఉగ్రవాదాన్ని ఎదుర్కోవడంలో బంగ్లా ప్రధాని షేక్ హసీనా ధీరోదాత్తంగా వ్యవహరిస్తున్నారని కొనియాడారు. అనంతరం మోదీ రెండురోజుల బంగ్లాదేశ్ పర్యటన ముగించుకుని ఢిల్లీకి చేరుకున్నారు.

Savitribai Phule, Indian Social Reformer

 
Savitribai Phule was an Indian social reformer who played an important role in uplifting the women’s right during British reign. She was the first female teacher in Savitribai Phule was a famous social reformer of India who was born in the family of an affluent farmer. She was born on 3rd January, 1831 in a small village Naigaum of Satara district, Maharashtra, was married at a very tender age of 9 to Jyotiba Phule Savitribai. Phule was the first female teacher of India's foremost women's school. Savitribai Phule was also a poet and was considered a pioneer of Marathi poetry. Her husband encouraged her to get proper education and engage herself in the liberation of the female folk of Naigaum. In the year 1852, a school for untouchable girls was opened by her.

Early Life of Savitribai Phule
Savitribai Phule was one of the most important personalities who contributed considerably in adding glory to the mission of modern Indian social scenario. Jyotirao Phule, her husband, needed some female teachers to join his bandwagon of his reform works. Thus, he taught and trained his wife as a teacher. Slowly the news of his teaching Savitri reached his father who threatened to drive him out of his house, fearing attack from orthodox elements. When the choice before Savitribai was either going away with her husband or staying back with orthodox her in-laws, she preferred to be with her husband. After that her husband sent her to a training school. She passed out with flying colours. After completing her studies, Savitribai Phule opened a school in Pune for girls in the year 1848. Initially, nine girls enrolled themselves as students and they belonged to different castes. She used to leave for the school early in the morning. Orthodox society was not prepared for this 'misadventure', as woman's education was frowned upon.

Education of Women
Savitribai Phule continued with teaching the girls despite all oppositions from the society. She was even abused by the orthodox society. She lost all courage after facing such ill treatments and even determined to give up but she continued only because her husband's support. In spite of the entire ordeals, she continued with her teaching. Slowly and gradually, she established herself. Eventually, Savitribai Phule was honoured by the British government for her contribution to education. In 1852 Jyotiba and Savitribai were felicitated by the government for their commendable efforts in the field of education.

Other Social Reforms of Savitribai Phule Savitribai Phule not only contributed in the educational activities, but also supported her husband in every social struggle that he launched. Once Jyotiba stopped a pregnant lady from committing suicide and promised her to give the child his name, after it was born. Savitribai and Jyotiba later on adopted the child. This particular incident brought new horizons and the couple took serious steps for the troubles of widows in the society.

The next step was equally revolutionary. During those days marriages were arranged between young girls and old men. Men used to die of old age or some sickness and their young widows lived a weary life. Savitribai Phule and Jyotiba were moved by the condition of the widows as well as by the condition of untouchables in the society. Thus, Savitribai Phule shared every activity in which her husband was engaged. She suffered alike with him but she maintained own distinctive personality. After his death, she took over the charge of Satya Shodhak Samaj.

Publications of Savitribai Phule Savitribai's poems and other writings are still an inspiration to others. Her two books of poems Kavya Phule in1934 and Bavan Kashi Subodh Ratnakar in1982 were published.

Personal Life of Savitribai Phule Ten years before Pandita Ramabai was born, this lady who was born in the backward Mali community, could express herself in the most radical and eloquent terms. She was the first woman teacher, the first woman educationist, the first poet and the foremost emancipator of women. If Savitribai were not to undergo the ordeals she went through, the women of India would not have attained even the status they have today in society.

Savitribai Phule worked enormously for social reform. During the time of epidemic, she herself fed around two thousand children. However, she also suffered from the disease and passed away on 10th of March, 1897. Her name would be scripted in gold whenever history of women development would be accounted.

Indian Great Leaders

• ·         DadabhaiNaoroji
• ·         ShahuChhatrapati
• ·         JawaharlalNehru
• ·         SwamiDayanand Saraswati
• ·         RajaRam Mohan Roy
• ·         SriRamakrishna Paramhansa
• ·         SocialReformers Mother Teresa
• ·         గురజాడ వేంకట అప్పారావు - Gurazada Apparao
• ·         KiranBedi
• ·         NelsonMandela
• ·         Gandhi  - 1  
• ·         MahatmaGandhi  - 2
• ·         SubhashChandra Bose
• ·         Bhagat Singh
• ·         RajivGandhi
• ·         IndiraGandhi

Tags: Dadabhai Naoroji ,Shahu Chhatrapati ,Jawaharlal Nehru , Swami Dayanand Saraswati ,Raja Ram Mohan Roy, Sri Ramakrishna Paramhansa , Social Reformers Mother Teresa , గురజాడ వేంకట అప్పారావు - Gurazada Apparao , Kiran Bedi  ,Nelson Mandela, Gandhi  - 1 ,Mahatma Gandhi  - 2 , Subhash Chandra Bose, Bhagat Singh , Rajiv Gandhi ,    Indira Gandhi Indian Great Leaders  great indian political leaders  indian great leaders in hindi  indian great leaders quotes  indian great leaders names  indian great leaders images  indian great leaders biography in hindi  mahatma gandhi  famous indian leaders,  Indian Great Leaders  great indian political leaders  indian great leaders in hindi  indian great leaders quotes  indian great leaders names  indian great leaders images  indian great leaders biography in hindi  mahatma gandhi  famous indian leaders

India Leaders- Dadabhai Naoroji

Dadabhai Naoroji
Political leader
Dadabhai Naoroji, known as the Grand Old Man of India, was a Parsi intellectual, educator, cotton trader, and an early Indian political and social leader.
Born: September 4, 1825, Mumbai
Died: June 30, 1917, Mumbai
Education: Elphinstone College
Books: Poverty and Un-British Rule in India

Dadabhai Naoroji was born in Bombay, India, in 1825. The son of a Parsee Priest, he was educated at Elphinstone Institute School and later became a teacher.

In 1855 he was appointed Professor of Mathematics and Natural Philosophy. Naoroji became involved in politics and in 1867 helped establish the East India Association. In 1874 became Prime Minister to the Dewan of Baroda and was also a member of the Legislative Council of Bombay (1885-88). In 1886 Naoroji was elected as President of the Indian National Congress.

Naoroji moved to England and joined the Liberal Party and in July, 1892, was successfully elected to Parliament where he represented Finsbury. He therefore became the first Asian to be elected to the House of Commons. Although he promised that his first duty would be to his constituents, he made no secret of the fact that he would also be representing 250 million of his fellow subjects in India.

Over the next few years Naoroji campaigned against the the financial drain on India caused by British taxation and trade regulations. On the left-wing of the party, Naoroji also advocated Irish Home Rule and extensive social reforms.

Naoroji was defeated in the 1895 General Election and in his later years concentrated on writing books such as Poverty and Un-British Rule in India (1901) and The Rights of Labour (1906).

Dadabhai Naoroji died on 2nd July, 1917.

Shahu Chhatrapati

Born: 26 July, 1874
Passed Away: 6 May, 1922

Contributions
King Shahu Chhatrapati was considered as a true democrat and social reformer. He was an invaluable gem in the history of Kolhapur. Shahu was associated with many progressive activities in the society including education for women. He was greatly influenced by the contributions of social reformer Jyotiba Phule. Primary education to all regardless of caste and creed was one of the significant moves of the King.

Life
Shahu Chhatrapati was the King of Kolhapur. He was the son of Sambhaji and grandson of Shivaji, the great. Shahu was a staunch follower of Mahatma Jyotiba Phule and Shahu devoted his life for the upliftment of the society. He emphasized on the development and welfare of the lower-castes. He always used to contemplate over some serious issues of the society. He carried out efforts to provide education and employment to all. Shahuji initiated the process of providing free education to the children of the down-trodden class. In order to provide shelter to them and outstation students, Shahuji established hostels.

During the rule of Shahu Chhatrapati, Child marriage was sincerely restricted. He also voiced his support favoring inter-caste marriage and widow remarriage. For his activities, Shahu Chhatrapati had to face severe criticism from many corners of the society. As said above, Shahuji was influenced by the works Jyotiba Phule, and he long patronized the Satya Shodhak Samaj, formed by Phule. But, later he moved towards the Arya Samaj.

Wrestling was one of the favorite sports of Chhatrapati Shahu. Wrestlers from all over the country would come to his state of Kolhapur to participate in the wrestling competition.

Death
The great ruler and social thinker, Chhatrapati Shahuji Maharaj died on 6 May, 1922. It was believed that reforms started by him also faded away as there was nobody to lead the movement.

Swami Dayanand Saraswati

Born: 12, February, 1824
Died: 31, October, 1883

Achievements
Dayanand Saraswati was a reformer and believed in pragmatism. He preached against many rituals of the Hindu religion such as idol-worship, caste by birth, animal sacrifices and restrictions of women from reading Vedas. He was not only a great scholar and philosopher but also a social reformer and a political thinker. Dayanand Saraswati was responsible for the revival of the Indian educational system by bringing together pupil from different strata of the society under one umbrella, that is, classroom.

Early Life
Dayanand Saraswati was born on 12, February, 1824 in Tankara, Gujarat. His original name was Mool Shankar. His father Karsanji was a tax collector and was a rich, prosperous and influential person. He was the head of an eminent Brahmin family of the village. When Mool Shankar was eight years old, Yajnopavita Sanskara, or the investiture with thread of the "twice-born" were performed. His father was a follower of Shiva and taught Dayanand Saraswati the ways to impress the Lord. Dayanand was also told the importance of keeping fasts. On the occasion of Shivaratri, Dayanand had to sit awake the whole night in obedience to Lord Shiva. One such night, he saw a mouse eating the offerings to the God and running over the idol's body. After seeing this, he questioned himself, if the God could not defend himself against a little mouse then how could he be the savior of the massive world.

When Dayanand was fourteen years old, his sister died. He was so shocked by the sudden demise of his sister that he began to look upon death as a challenge. He also ran away from home to know the secret of death. In search of the answer, Dayanand wandered all over the country for around twenty years. During his course, Dayanand visited temples and sacred places of religious devotion. He met Yogis living in the mountains and forests but nobody had the perfect answer Dayanand was seeking for.

Lastly, Dayanand Saraswati went to Mathura where he found Swami Vrijananda and became his disciple. Vrijananda asked Dayanand to throw away all his books and learn directly from the Vedas. After completing his Vedic-education, Dayanand realized that his purpose of learning the "secret of death" has been satisfied. On the day Dayanand was to leave from the ashram, Swami Vrijananda called him and asked to spread the knowledge of Vedas in the society. The name Rishi Dayanand was also given by his guru Swami Vrijananda.

Arya Samaj
On 7 April, 1875 Dayanand Saraswati formed the Arya Samaj at Bombay. It was a Hindu reforms movement, meaning "society of the nobles". The purpose of the samaj was to move the Hindu religion away from the fictitious beliefs. 'Krinvanto Vishvam Aryam" was the motto of the samaj, which means, "Make this world noble". Today, the Arya Samaj organization is very active not only in India but also in various parts of the world. The United States, Canada, Trinidad, Mexico, United Kingdom, Netherlands, Kenya, Tanzania, Uganda, South Africa, Malawi, Mauritius, Pakistan, Burma, Thailand, Singapore, Hong Kong, and Australia are some of the countries where the Samaj has its branches.

The 10 principles of Arya Samaj

• God is the efficient cause of all true knowledge and all that is known through knowledge.
• God is existent, intelligent and blissful. He is formless, omniscient, just, merciful, unborn, endless, unchangeable, beginning-less, unequalled, the support of all, the master of all, omnipresent, immanent, un-aging, immortal, fearless, eternal and holy, and the maker of all. He alone is worthy of being worshiped.
• The Vedas are the scriptures of all true knowledge. It is the paramount duty of all Aryas to read them, teach them , recite them and to hear them being read.
• One should always be ready to accept truth and to renounce untruth.
• All acts should be performed in accordance with Dharma that is, after deliberating what is right and wrong.
• The prime object of the Arya Samaj is to do good to the world, that is, to promote physical, spiritual and social good of everyone.
• Our conduct towards all should be guided by love, righteousness and justice.
• We should dispel Avidya (ignorance) and promote Vidya (knowledge).
• No one should be content with promoting his/her good only; on the contrary, one should look for his/her good in promoting the good of all.
• One should regard oneself under restriction to follow the rules of society calculated to promote the well being of all, while in following the rules of individual welfare all should be free.

Death of a saint
Due to his radical thinking and approach to the social issues and beliefs Dayanand Saraswati had created many enemies around him. One such enemy of the saint was the Maharaja of Jodhpur. On the occasion of Diwali, the King invited Dayanand Saraswati to Jodhpur and killed him by offering food mixed with poison, in 1883. The king was believed to be against the principles of Dayanand Saraswati.

Raja Ram Mohan Roy

Born: August 14, 1774
Died: September 27, 1833

Achievements
Raja Ram Mohan Roy is considered as the pioneer of modern Indian Renaissance for the remarkable reforms he brought in the 18th century India. Among his efforts, the abolition of the sati-pratha-a practice in which the widow was compelled to sacrifice herself on the funeral pyre of her husband-was the prominent. His efforts were also instrumental in eradicating the purdah system and child marriage. In 1828, Ram Mohan Roy formed the Brahmo Samaj, a group of people, who had no faith in idol-worship and were against the caste restrictions. The title 'Raja' was awarded to him by Mughal emperor Akbar, the second in 1831 when Roy visited England as an ambassador of the King to ensure that Bentick's regulation of banning the practice of Sati was not overturned.

Background
Raja Ram Mohan Roy was born on 14 August, 1774 to Ramakanta Roy and Tarini Devi in Murshidabad district, West Bengal. His father was a wealthy Brahmin and strictly performed the duties set by the religion. Ram Mohan himself was also devoted to lord Vishnu and in his 14th year, he wanted to become a monk but his mother, Tarini Devi objected to his desire.

Though his father Ramakanto was very orthodox but he wanted his son to have higher education and after the basic formal education in Sanskrit and Bengali in the village school, Ram Mohan was sent to Patna to study Persian and Arabic in a madrasa. After that he went to Benares (Kashi) for learning the intricacies of Sanskrit and Hindu scripture, including the Vedas and Upanishads. He learnt English language at the age of 22 years.

Father of Renaissance
Ram Mohan viewed education as a medium to implement the social reforms. So, in 1815, Ram Mohan came to Calcutta and the very next year, started an English College by putting his own savings. He was well aware that the students should learn the English language and scientific subjects and that's why he criticized the government's policy of opening only Sanskrit schools. According to him, Indians would lag behind if they do not get to study modern subjects like Mathematics, Geography and Latin. Government accepted this idea of Ram Mohan and also implemented it but not before his death. Ram Mohan was also the first to give importance to the development of the mother tongue. His 'Gaudiya Byakaran' in Bengali is the best of his prose works. Rabindranath Tagore and Bankimchandra also followed the footsteps of Ram Mohan Roy.

Freedom of Press
Ram Mohan Roy was a staunch supporter of free speech and expression and fought for the rights of vernacular press. He also brought out a newspaper in Persian called 'Miratul- Akhbar' (the Mirror of News) and a Bengali weekly called 'Sambad Kaumudi' (the Moon of Intelligence). In those days, items of news and articles had to be approved by the government before being published. Ram Mohan protested against this control by arguing that newspapers should be free and that the truth should not be suppressed simply because the government did not like it.

His Last Days
Raja Ram Mohan Roy, during his visit to United Kingdom as an ambassador of Akbar- the second, died of meningitis at Stapleton in Bristol on 27 September, 1833. He went there to request the British government to increase the royalty, received by the Mughal Emperor and to ensure that Lord Bentick's regulation of banning the practice of Sati was not overturned. Recently, the British government has named a street as 'Raja Rammohan Way' in the memory of Raja Ram Mohan Roy.

Sri Ramakrishna Paramhansa

Born: February 18, 1836
Passed Away: 16, August, 1886

Contributions
Sri Ramakrishna Paramhansa was a popular saint of India. He had a strong faith in the existence of god. He regarded every woman of the society, including his wife, Sarada, as holy mother. Swami Vivekananda was one of the prominent disciples of Ramakrishna, who later formed the Ramakrishna Mission.

Life
The original name of Ramakrishna Paramhansa was Gadadhar Chattopadhyay. He was born into a poor and orthodox Brahmin family on 18 February, 1836 in Kamarpukur, Hooghly district of West Bengal. His parents were Khudiram Chattopadhyaya, and Chandramani Devi.

Though Gadadhar was very reluctant going to school, he had a god-gifted ability of painting and creating clay models. He was also good at learning things. He easily mastered the tales, based upon the religion. Young Gadadhar loved the nature so much that he used to spend much of his time in orchards and on the river-banks.

After the death of his father in 1843, the responsibilities of the family were handled by his elder brother Ramkumar. Ramkumar left home for Calcutta and started teaching Sanskrit in a local school. Ramkumar also served as a priest at different socio-religious functions. Young Gadadhar, back in his village started performing regular worshipping of their family-deity.

Ramkrishna at Dakshineswar
Few months later, Ramkumar was invited to Dakshineswar temple by Rani Rasmoni, the founder of the temple. Ramkumar was appointed as the chief-priest of the temple. In 1852, Ramakrishna went to Calcutta and started assisting his brother at the same temple.

In 1856, after the death of Ramkumar, Ramakrishna took his place as the chief-priest of the Kali temple. It is believed that the name Ramakrishna was given to Gadadhar by the son-in-law of Rani Rasmoni.

After being given more responsibilities, Ramkrishna began to spend much time in the "Thakur-Ghar" (home of the deity). He considered Goddess Kali as the mother of all. He wanted to see the glimpse of the god. At times, he would go into the jungle and spend the entire night worshipping goddess Kali. The activities of Ramakrishna were viewed by many as gimmick. Many believed that Ramakrishna has become "mad". With an effort to bring Ramakrishna back into the normal life, her mother began to search for a bride. In 1959, Ramakrishna was married to five year old Sarada.

Sri Ramakrishna was the most 'rational mystic'. With scientific precision he put forward in most simple terms, as parables and stories, the eternal truth regarding God and God realization. He talked about God only after directly experiencing the reality of God. To get rid of the thought that he belonged to a higher brahmanical caste, he began to eat food cooked by the shudras or lower-caste.

Sarada Devi, Ramakrishna's wife
At the age of eighteen, Sarada, the bride of the Ramakrishna, was sent to Dakshineshwar to join her husband. It was believed that the Ramakrishna regarded Sarada as the holy mother. Sarada Devi is considered as the first disciple of Ramakrishna. Even after Ramakrishna's death in 1886, Sarada Devi led the movement and worked hard to make it a success.

With Vivekananda
Ramakrishna met Vivekananda for the first time in November 1881 when Vivekananda visited Dakshineswar to know if the god really exists. In his reply Ramakrishna said, "Yes, I see God, just as I see you here, only in a much intenser sense. God can be realized,"

At first Vivekananda did not believe Ramakrishna. He felt, how such a simple man could see the God. But, gradually he started developing faith in Ramkrishna. Few days later, Vivekananda realized that Ramakrishna's words were honest and uttered from a deep experience. Vivekananda started visiting Dakshineswar frequently and a relationship of "Master and disciple" developed between the two.

At Death-Bed
In 1885 Ramakrishna suffered from throat cancer. In order to consult the best physicians of Calcutta, Ramakrishna was shifted to Shyampukur by his disciples. But with the time, his health started deteriorating and he was taken to a large house at Cossipore. His condition worsened and on 16 August, 1886, he expired at the Cossipore garden house. After the death of Ramakrishna, the monastic disciples formed a fellowship at a half-ruined house at Baranagar, headed by Vivekananda. This was the initial stage of Ramakrishna Mission.

Social Reformers Mother Teresa

Mother Teresa

Born: August 26, 1910
Passed Away: 5 September, 1997

Contributions
Mother Teresa was a true follower of humanity. Many people considered Mother as the "reincarnated form of Lord Jesus". Mother Teresa devoted her entire life in serving the needy and abandoned people of the society. Although her mission started in India, she succeeded in bringing the people of all societies under one roof, i.e. humanity. Besides the Nobel Peace Prize, she was also awarded with Ramon Magsaysay and Padmashri Award for her social works.

Life
The original name of Mother Teresa was Agnes Gonxha Bojaxhiu. She was born in Skopje, the capital of Macedonia, on 26 August, 1910. In 1919, when she was eight years old, Agnes lost her father, a noted politician in Albania. At the age of twelve, she felt strongly the "call of God" and wanted to spread the love of Christ. Her religious foundation developed further and in 1928, she left Skopje to join the Institute of the Blessed Virgin Mary, Ireland. The institution was popularly known as Sisters of Loreto. There, she received the name Sister Mary Teresa. After a training of around six months in Dublin, the capital of Ireland, Teresa was sent to India. On 24 May, 1931 she took her initial vows as a nun.

For around next 15 years, Mother Teresa taught at St. Mary's High School in Calcutta, now Kolkata. She also became the principal of the school. On 10 September, 1946, while traveling to Darjeeling, North-Bengal, for the annual retreat Mother realized "the call within call". She felt as if the Jesus was asking her to come out of the walls and serve the down-trodden people. The feeling was so intense that on 17 August, 1947, Mother dressed in white, blue bordered sari left the Convent. In December 1950, Mother for the first time visited the slums of Calcutta. Although she had no funds, she started an open-air school for slum children. Soon she was joined by many voluntary organizations, which provided Mother, a crucial financial support.

Later, on 7 October, 1950, Mother established the Missionaries of Charity in Calcutta. The primary objective of the Missionaries of Charity was to love and care for weak and downtrodden persons in the society. In 1965, the Pope Paul VI granted a Decree of Praise and allowed Mother Teresa to expand her congregation to other countries. Now, the Society became an International Religious Family. Following the decree, the society opened its branches in many countries of the world including some influential erstwhile communist nations.

To strengthen the organization and spread the message of international brotherhood, Mother Teresa opened a few more organisations. She founded the Missionaries of Charity for brothers in 1963, Contemplative Branch of Sisters in 1976 and Contemplative Branch of Brothers in 1979, subsequently.

Missionaries of Charity
The Missionaries of Charity was formed by Mother Teresa in 1950. Today, it consists of over 4,000 nuns. The organization, so far, has expanded its wings to over 100 countries. The objective of the Missionaries of Charity is to provide care and support to the sick, mentally ill, aged, victims of incorrigible diseases, and abandoned children. The Missionaries of Charity has opened around 20 homes in Calcutta including a school for street children.

Awards
People from across the globe have appreciated the work and dedication of Mother Teresa. She received numerous awards including the Nobel Peace Prize (1991), Ramon Magsaysay Award and Padmashri Award (1962). The honor and appreciation, Mother Teresa received could not be measured in terms of awards and prizes. The real awards came from the people she served and worked with.

Her Last Days
After 1980, Mother suffered some serious health problems including two cardiac arrests. Despite the problems, Mother herself governed the Missionaries of Charity and its branches, as efficiently as earlier. In April 1996, Mother Teresa fell and broke her collar bone. Since then, Mother's health started declining. On September 5, 1997, Mother Teresa passed away.

Beatification
In 2002, Pope John Paul II confirmed the decrees to Mother's canonization. On 19 October, 2003 the Pope beatified the Mother before a huge crowd at St. Peter's square, Vatican City.

న్యాయ పితామహుడి నిష్క్రమణ

డిసెంబర్ 4:విఖ్యాత న్యాయ నిపుణుడు జస్టిస్ వీఆర్ కృష్ణ అయ్యర్ కన్నుమూశారు. పేదలకు అండగా నిలిచిన వామపక్ష మేధావి, సుప్రీంకోర్టులో తన తీర్పులతో చరిత్రను సృష్టించిన న్యాయ పండితుడు కృష్ణ అయ్యర్ గురువారం కొచ్చిలోని ఓ ప్రైవేటు దవాఖానాలో తుదిశ్వాస విడిచారు. గత నవంబర్ 13న వందేండ్లు పూర్తి చేస్తున్న జస్టిస్ అయ్యర్ పలు అవయవాల వైఫల్యం వల్ల మరణించినట్లు డాక్టర్లు తెలిపారు. వీఆర్ కృష్ణ అయ్యర్ కేరళలోని పాలక్కడ్‌లో సంప్రదాయ బ్రాహ్మణ కుటుంబంలో పుట్టారు. కమ్యూనిజం పట్ల ఆకర్షితుడైన ఆయన కేరళలో ఈఎంఎస్ నంబూద్రిపాద్ నేతృత్వంలో ఏర్పడ్డ తొలి కమ్యూనిస్టు ప్రభుత్వంలో మంత్రిగా సేవలందించారు. 1950 దశకంలో ఆయన న్యాయశాఖ మంత్రిగా ఉన్నప్పుడే భూసంస్కరణల చట్టం వచ్చింది. 1970 దశకంలో ఏడేండ్లు సుప్రీం కోర్టు జడ్జిగా పనిచేసిన ఆయన అత్యున్నత న్యాయస్థానంలో అనేక మార్పులు తీసుకొచ్చారు. -జస్టిస్ వీఆర్ కృష్ణ అయ్యర్ కన్నుమూత -కొచ్చిలో తుదిశ్వాస విడిచిన సుప్రీం మాజీ జస్టిస్ లోకస్ స్టాండీ సూత్రాలను సడలిస్తూ ఆయన సుప్రీంకోర్టును సాధారణ ప్రజలకు అందుబాటులోకి తెచ్చారు. నిర్బంధంలో ఉన్న వ్యక్తులకు అనుకూలంగా ఆయన ఇచ్చిన తీర్పు సుప్రీం చరిత్రలోనే సంచలనం. బెయిలే ప్రధానం..జైలు రూల్ కాదు అని ఆయన వెల్లడించిన తీర్పుతో ముందస్తు అరెస్టులను అడ్డుకునేందుకు వీలుపడింది. 1975 జూన్ 24న మాజీ ప్రధాని ఇందిరా గాంధీకి వ్యతిరేకంగా ఇచ్చిన తీర్పుతో అప్పట్లో ప్రభుత్వం ఎమర్జెన్సీ విధించాల్సి వచ్చింది. లోక్‌సభ ఎన్నికల్లో రాయ్‌బరేలీ నుంచి అక్రమంగా గెలిచినట్లు అలహాబాద్ కోర్టు ఇచ్చిన మధ్యంతర తీర్పును రద్దు చేయాలని సుప్రీంలో ఇందిరా గాంధీ దాఖలు చేసుకున్న అఫిడవిట్‌ను కృష్ణ అయ్యర్ తిరస్కరించారు. ఈ తీర్పు నేపథ్యంలో మరుసటిరోజే నుంచే దేశంలో ఎమర్జెన్సీ విధించారు. ఆ తీర్పులు మానవత్వానికి గీటురాళ్లు వీఆర్ కృష్ణ అయ్యర్ పూర్తి పేరు వైద్యనాథపుర రామ కృష్ణ అయ్యర్. ఆయన వెల్లడించిన సంచలన తీర్పులు మానవత్వానికి గీటురాళ్లు. రాజకీయంగా, న్యాయపరంగా దేశం చిక్కుల్లో ఉన్న దశలో ఆయన సుప్రీంకోర్టులో విప్లవాత్మక జడ్జిగా పనిచేశారు. తన తేటతెల్లమైన తీర్పులతో ఆయన అమితమైన పేరుప్రతిష్ఠలు ఆర్జించారు. రాజకీయవేత్తగా ఉన్న ఆయన అనూహ్య రీతిలో న్యాయవ్యవస్థకు మళ్లారు. కేరళలో ఎమ్మెల్యే, మంత్రిగా పనిచేసిన అయ్యర్ 1973లో సుప్రీంకోర్టులో న్యాయవాదిగా ప్రవేశించారు. భారత న్యాయవ్యవస్థకు కృష్ణ అయ్యర్ భీష్మపితామహుడి లాంటివారని మాజీ చీఫ్ జస్టిస్ ఏఎస్ ఆనంద్ కీర్తించారు. ప్రతి ఒక్కరికీ న్యాయం జరగాలంటే రాజ్యాంగంలోని 21వ అధికరణ కచ్చితంగా అమలు చేయాలని అయ్యర్ గట్టిగా వాదించేవారు. సుప్రీంకోర్టు జడ్జిగా ఉన్న సమయంలో అయ్యర్ 400 తీర్పులు వెలువరించారు. పద్మ విభూషణ్ పురస్కారం పొందిన ఆయన 70 న్యాయ పుస్తకాలను రచించారు. వాండరింగ్ ఇన్ మెనీ వరల్డ్స్ అని అయ్యర్ జీవితకథను రాశారు 2002 గుజరాత్ అల్లర్ల కేసులో ఆయన ప్యానల్‌లో సభ్యుడిగా ఉన్నారు. 1987లో రాష్ట్రపతి పదవికి పోటీపడ్డారు. అయ్యర్ మృతిపట్ల రాష్ట్రపతి ప్రణబ్ ముఖర్జీ, ప్రధాని మోదీ, కాంగ్రెస్ అధినేత్రి సోనియా, రాహుల్ తదితరులు సంతాపం తెలిపారు. నిస్వార్థపరుడు: ఎంపీ వినోద్ జస్టిస్ వీఆర్ కృష్ణయ్యర్ మృతి పట్ల టీఆర్‌ఎస్ ఎంపీ బీ వినోద్ కుమార్ తీవ్ర దిగ్భ్రాంతి వ్యక్తం చేశారు. సామాజిక స్పృహ కలిగిన ఆయన నీతి నిజాయితీతో, నిస్వార్థంతో బతకడం ఎలాగో తన జీవితం ద్వారా సమాజానికి చూపించారని వినోద్ ఆయన సేవలను కొనియాడారు. నాడు ఇండియన్ అసోసియేషన్ ఆఫ్ లాయర్స్ సంస్థకు తాను ఆంధ్రప్రదేశ్ శాఖ ప్రధాన కార్యదర్శిగా ఉన్నానని, ఆ సమయంలో కృష్ణ అయ్యర్‌ను ఆహ్వానించామని గుర్తు చేసుకున్నారు.

గురజాడ వేంకట అప్పారావు - Gurazada Apparao

గురజాడ వేంకట అప్పారావు -  Gurazada Apparao

అక్షరాన్ని ఆయుధంగా చేసుకుని సామాజిక రుగ్మతల మీద దాడిచేసిన మహాకవి, రచయిత, నాటకకర్త గురజాడ వేంకట అప్పారావు. ఆయన రచనలు ఆదర్శం. ఆయన జీవితం ఆదర్శం. ఆయన చేతిలో అక్షరం వ్యంగ్య బాణమైతే, మరెవరూ అందుకు సాటి కాలేకపోయారు. అందుకే ఆయన అసంపూర్ణంగా వదిలి వెళ్ళిపోయిన కొండు భట్టీయము, బిల్హణీయం నాటకాల్ని ఎందరో పూర్తి చేయాలని ప్రయత్నించారు. కానీ సఫలులు కాలేకపోయారు. 'కన్యాశుల్కం' నాటకం నాటి తీవ్ర సమస్యలకి అద్దం పట్టింది. నాటి పాత్రల్ని సజీవంగా మనముందుంచింది. 'నేనూ వాళ్ళలో ఉన్నానా?' అని ఎవరికి వారు భుజాలు తడుముకునేట్టు చేసింది. ఆషాఢ భూతులన్ని చోట్లా ఉంటారు జాగ్రత్తని హెచ్చరించింది. వేశ్యలు ఆ కాలంలో ఎక్కువగా ఉండేవారు కాబట్టి వాళ్ళకి సరైన దారి చూపించింది. నాటకంలో ఒక నాయకుని, వితంతువైన ఒక నాయికనీ, ప్రవేశపెట్టి వాళ్ళిద్దరికీ పెళ్ళి చేయలేదు. గురజాడకి అరకొర పరిష్కారాన్ని చూపించడం ఇష్టం ఉండదు. సంస్కరణ జరిగితే అది పరిపూర్ణంగా ఉండాలని విశ్వసిస్తారు, అందుకే బుచ్చమ్మకి పునర్వివాహం చేసి సంస్కరించాలనుకున్నా నీతిలేని గిరీశం లాంటి వాళ్ళకిచ్చి చేయడం సంస్కారం కాదు, గొంతుకోయడమవుతుందన్నది ఆయన అభిప్రాయం. అందుకే నాటకంలో ఆయన ఇద్దరికీ పెళ్ళిచేయలేదు. పైగా కుసంస్కారిని నాటకం చివరలో బయటకు నెట్టేసాడు. కన్యాశుల్కం అసంపూర్ణమని చాలామంది అభిప్రాయం కానేకాదు? ఆ ప్రాంతం నుంచి తెలివిగా అతడిని బయటకు నెట్టేసారు. డామిట్‌ కథ అడ్డం తిరిగిందని బాధపడ్డాడు. కుక్క దాని గుంటలాగా యాంటినాచ్‌ నంటూ మరికొందరు విధవలకు వలలు వేయడానికి వేరే ప్రదేశాలకి వెళ్తాడు. తస్మాత్‌ జాగ్రత్తని, హెచ్చరిక చిన్నపిల్లల్ని కొనుక్కుని తీసుకువెళ్ళి పెళ్ళి చేసుకోవాలనుకునే ముసలివాళ్ళకు హెచ్చరిక. ఇలాంటి పెళ్ళిళ్ళవల్లనే ప్రతి ఇంట్లోనూ విధవలెక్కువై, వివాహేతర సంబంధాలూ పెచ్చుపెరుగుతాయని ఘాటుగా చెప్పారు. చిన్న పిల్లల్ని వివాహం పేరుతో ఎలా గొంతుకోస్తున్నారో కన్నీళ్ళుబుకి వచ్చేట్టు చెప్పారు. పూర్ణమ్మ కథని, యువతులపై అధికార మదంతో కొందరు ఎలా నలిపివేయాలని చూస్తారో కన్యకలో చెప్పారు. ఆయన కథానికలలో కూడా చదువుకున్న భార్య తెలివిగా వేశ్యాలోలుడైన భర్తని ఎలా మార్చుకుందో దిద్దుబాటులో చెప్పారు. ఇది మొదటి కథానికే కాదు, లక్షణాలివని చెప్పకుండానే కథానికా లక్షణాలు చెబుతుంది ఈ కథానిక. ముసలి మొగుడు పడుచుపెళ్ళాన్ని ఎలా చిత్రహింసలు పెడతాడో మెటిల్డాలో చెప్పారు. మనిషి మతాన్ని ఎలా వాడుకోగలడో మతము విప్పుతము కథానికలో చెప్పారు. ఒకే మతంలోని చీలికలతో, రకరకాల దేవుళ్ళ పేరుతో ప్రజలు కొట్టుకునే విధానానికి చాలా ఘాటుగా స్పందించారు. .. మీ పేరేమిటి? కథానికలో సంస్కర్త హృదయం కథానికలో ఒక వేశ్యని సంస్కరిస్తానని వేశ్యాలోలుడైన ఓ ప్రొఫెసర్‌ వికృత రూపాన్ని చూపిస్తారు. రాచమల్లు రామచంద్రారెడ్డి గారన్నట్లు వితంతు వివాహాలకు తాను అనుకూలుడై ఉండి కూడా ఆ సమస్యను అల్లరిపాలు చేసాడు. వేశ్యా ఉద్దరణకి అనుకూలుడై ఉండకుండా, ఆ సమస్యనీ నవ్వులపాలు ఎందుకు చేసాడు గురజాడ? అని ఆలోచిస్తే ఆయనకు సమకాలీన సమాజంలో సాగుతూ ఉండిన సంస్కరణోద్యమాల పట్ల గురజాడకు తృప్తిలేదు. సానుభూతి లేదు. ఆయన పర్‌ఫెక్షనిస్ట్‌. ఏది జరిగినా పద్ధతి ప్రకారం పరిపూర్ణంగా జరగాలనే ఆయన అభిలాష. నిజాన్ని కుండబద్దలు కొట్టినట్లు చెప్పగల గుండెధైర్యముంది. పీల మనిషైనా! మంచి వ్యక్తిత్వమున్న రచయిత కాబట్టే గొప్ప రచయిత కాగలిగాడు. మరణించి వందేళ్ళయినా మన మనసుల్లో పెరుగుతున్నాడే గాని, మసకబారిపోవడం లేదు. గొప్ప ప్రయోక్త, సంస్కర్త! ఆధునిక తెలుగు సాహిత్య నిర్మాతల్లో గురజాడ అప్పారావు ప్రముఖ రచయితగా నాటకకర్తగా తన రచనల్లో వ్యవహారిక భాషను ప్రవేశపెట్టిన దృష్టి. కన్యాశుల్కం నాటకంలో పాత్రోచిత భాషగా విజయనగరం భాష, యాసలను అందులోనూ కులయాసలను ప్రయోగించిన గొప్ప ప్రయోక్త.ఇకపోతే ఆయన వ్రాసిన ఐదు కథల్లో వ్యవహారిక భాషను ప్రయోగించాడు. అది 'యాస' కాక ప్రామాణికమైన వ్యవహారిక భాష. కందుకూరి వీరేశలింగం పంతులు సామాజిక పరివర్తనం కోసం సాహిత్యాన్ని పరికరంగా వాడుకున్నాడు. సాహిత్యం ప్రయోజనం సమాజాన్ని ప్రక్షాళనం చేయటం అని వీరేశలింగం గుర్తించాడు. సాహిత్యం రూపురేఖలనే ఆయన మార్చేసాడు. అదేమార్గంలో నడిచిన గురజాడ సాహిత్యం ప్రజాజీవితాన్ని మలుపు తిప్పే ఆయుధం అనే దృష్టితో రచనలుచేసాడు. అప్పటికే అచ్చుయంత్రాలు వచ్చాయి. పత్రికా ప్రచురణ పుస్తకాలు అచ్చువేయటం, మధ్య తరగతివాళ్ళు అక్షరాస్యులు వాటిని చదవటం ప్రభావితం కావటం ఆరంభమైంది. కాబట్టి గురజాడ సాహిత్యం అక్షరాస్యులకు అందింది. అతని కన్యాశుల్కం నాటకం ప్రదర్శింపబడి జనరంజకమైంది. వెంటనే గురజాడ సాహిత్యం సమాజ పరివర్తనకు మూలకారకం కాకపోయినా క్ర మంగా అతని సాహిత్యం సమాజప్రక్షాళన ప్రయోజనం బాధ్యతను నిర్వహించింది. వినూతన భావ సంచారానికి కారణమైంది. గురజాడ ఎక్కువ కథలు వ్రాయకపోయినా, వ్రాసిన ఐదు కథల్లోనూ సంఘ సంస్కరణ భావాలను చిత్రించాడు. మూఢనమ్మకాలను విమర్శించాడు. హిందూ ముస్లింల సఖ్యాన్ని ప్రబోధించాడు. అభ్యుదయ రచయితగా మన ముందుకువచ్చారు. గురజాడ తన మొదట కథ ''దిద్దుబాటు'' ను సరళ గ్రాంథికంలో రచించి తర్వాత వ్యవహారిక భాషలోకి మార్చి తిరగ రచించాడు.ఆయనవస్తువు, కథనం, భాష, పాత్రల చిత్రణ పాత్రలకు పేర్లు పెట్టటంలో, వర్ణనల్లో ఆధునికతను చూపాడు. ఒక పాత్రకు 'మెటల్డా' అని ఇంగ్లీషు పేరు పెట్టాడు. సమకాలిక సమాజ స్వభావాన్ని చక్కగా కండ్లకు కట్టేటట్లుగా వాస్తవికంగా తన కథల్లో చిత్రించాడు. అటువంటి ఆధునికమైన సమకాలిక జీవిత చిత్రణలున్న కథల్లో ఒకటి రెండు చోట్ల వర్ణనల్లో నాకు కాళిదాసుని వర్ణల్లోని భావాలు కనపడటం ఆశ్చర్యం కలిగించింది. అయితే గురజాడ సంస్కృతం చదువుకున్నాడన్నమాట అని అనుకున్నాను. ఆయన జీవిత వివరాలు సంక్షిప్తంగా పరిశీలిస్తే బిఏ లో ఆయనకు ఫిలాసఫీ అభిమాన విషయం అయినా రెండో భాషగా సంస్కృతం చదువుకున్నాడు. ఆ కాలంలో ఆ సంస్కృతం సిలబస్‌ గట్టిగానేఉండి వుంటుంది. సంస్కృతాన్ని నేర్చుకునేవాళ్ళు కాళిదాసును కాళిదాసు రఘువంశం, మేఘసందేశాలను చదువుకోవటం సంప్రదాయంగా వున్నదే. వాటిల్లో మేఘ సందేశం శ్లోకాలు వాటిల్లోని వర్ణనలు అతని హృదయానికి హత్తుకున్నాయి. అతని భావనలో మమేకమై నిలిచిపోయాయి. అందుకే ఒకటి రెండు కథల్లో వర్ణనల్లో మేఘసందేశం లోని భావాలను ఉన్నదున్నట్లుగా చెప్పేసాడు. ''మీ పేరేమిటి'' కథలో శాస్త్రులుగారు తమ శిష్యులతో రామ్మూర్తి అనే శిష్యుడు వేసిన తోటకు విహారానికి వెళ్ళారు. పూలు పండ్లతో పచ్చని తోట బ్రహ్మాండంగా ఉంది. ఆ అందమైన తోటలో విహరించటం గురువుగారికి చాలా ఇష్టం. ఆనందం. అక్కడ గురువు శాస్త్రులుగారు తమ అభిమానులైన శిష్యులతో తరచు మీటింగులు పెడ్తుంటారు. గురువుగారు శిష్యులు అట్లా కలుసుకున్నప్పుడు ''స్వర్గఖండం ఒకటి అక్కడికి దిగినట్లు వుంటుంది.'' అంటాడు కథలో కథనం చేసే కథకుడైన శిష్యుడు. ఈ భావ కల్పన మనకు కాళిదాసు మేఘ సందేశంలో ఉజ్జయిని నగరాన్ని వర్ణించిన సందర్భంలో కన్పిస్తున్నది. కాళిదాసుకు ఉజ్జయినీ నగరం అంటేచాలా అభిమానం. కాస్త వంకరతోవ అయినా సరే ఉజ్జయినీ నగరాన్ని సందర్శించమని యక్షుడు మేఘంతో అంటాడు. ఏడెనిమిది శ్లోకాల్లో ఉజ్జయినీ నగర వైభవాన్ని వర్ణించాడు కాళిదాసు. ఆ నగరాన్ని శ్రీ విశాల, అవంతి అనికూడా పిలుస్తారు. ఆ అవంతీనగరం స్వర్గవాసులైన జనులు కొంత పుణ్యాన్ని మిగుల్చుకొని భూలోకానికి వెంట తీసుకొని తెచ్చుకొన్న స్వర్గఖండమో అనే విధంగా వుంది అంటాడు కాళిదాసు. ఉజ్జయినిని స్వర్గంగా వర్ణించాడు.కాళిదాసు చెప్పిన ''స్వర్గఖండం'' దిగినట్లుగా ఉంది అన్న భావం గురజాడ హృదయంలో ఉండిపోయింది. ఆ మేఘసందేశ పఠన కాలంలో అతని హృదయంలోని హత్తుకుపోయిన కల్పన ఈ విధంగా ''మీ పేరేమిటి'' కథలో తోట ఒక భూలోకంలో దిగివచ్చిన స్వర్గభంజంగా వుందన్న భావంగా వ్యక్తమైంది. మెటల్డా కథలో మెటిల్డా తలయెత్తి యిటు అటూ చూసిన కన్నుల తళుకూ.. అన్న గురజాడ వర్ణన విద్యుద్దామ స్ఫురిత చకితైర్యత్ర.. లోచనై:...'' అన్న కాళిదాసు ఉజ్జయినీ నగర స్త్రీల కళ్ళ వర్ణనను అనుకోకుండా గుర్తుకు తెస్తుంది. ''సంస్కర్త హృదయం'' కథలో సరళ సొదశను వర్ణనలు ప్రాచీన కవుల వర్ణనల వలె రమ్యంగా వున్నాయి. ఈవర్ణనలు గురజాడ కవి హృదయాన్ని బయటపెడ్తున్నాయి. అతని సౌందర్య దృష్టిని తెలుపుతున్నాయి.

Kiran Bedi

Bedi at the "Successful Women in Management" (SWIM) conference, 2007
Born	9 June 1949 Amritsar, Punjab, India
Nationality	Indian
Alma mater	Panjab University Chandigarh University of Delhi IIT Delhi
Occupation	IPS Officer (1972–2012) Social activist
Spouse(s)	Brij Bedi
Awards	Suryadatta National Award 2007 United Nations Medal 2004 Ramon Magsaysay Award 1994 President’s Gallantry Award 1979

 Kiran Bedi, has been India’s first and highest (woman) ranking officer who joined the Indian Police Service in 1972. Her expertise includes more than 35 years of creative and reformative policing and prison management.

She worked with the United Nations in New York as the Police Advisor to the Secretary General, in the Department of Peace Keeping Operations. She represented India in International forums on crime prevention, drug abuse, police and prison reforms and women's issues.

She holds a Law, Masters, Doctorate degree. She is also a Nehru Fellow (post doctoral) -- Been a National and an Asian Tennis champion. She has addressed audiences at the American, British, European, Indian Universities, Corporate and Civil Society groups. 

She is a recipient of the prestigious Ramon Magsaysay Award (also called the Asian Nobel Prize), and several other national and international decorations, Dr. Bedi has a biography, I Dare, anchors radio and television shows and is a columnist with leading newspapers and magazines.

She is the founder of two NGOs, Navjyoti and India Vision Foundation, which reach out to thousands of under -served children, women and men in the areas of education, vocational skills, environment, counseling, and health care to the urban and rural poor ,including prisoners and policemen's ' children. Currently her NGOs are running B-Schools in partnership with Universities and Vocational Institute to Indian youth.

Kiran Bedi has been voted as India's most admired (THE WEEK 2002), most trusted woman in India. (Readers Digest, March 2010, Navbharat Times 2012), MSN Most Admired Indian Female Icon 2011 and amongst top 10 women Icons of 2013 by The Economic Times.


A nonfiction feature film on Dr Bedi's life entitled Yes, Madam Sir has been produced by an Australian film maker, Megan Doneman. The film was adjudged the "Best Documentary" at Santa Barbara International Film Festival. It has been receiving standing ovation in most of its screenings around the world. May visitwww.kiranbedifilms.com

She has been in the vanguard of a nationwide India Against Corruption Movement lead by Anna Hazare. The movement finally got Lokpal Act.

Kiran is an author of several books, namely It's Always Possible, What Went Wrong, As I See, Broom and Groom and Uprising 2011..

For more information may visit her website www.kiranbedi.com or tweet @thekiranbedi




Kiran Bedi, one of the most celebrated and widely known police officers who ever served the Indian Police Force, was born in Amritsar, Punjab state, India. She is the second of the four daughters of her parents, Prakash Lal Peshawaria and Prem Lata Peshawaria.

Education

She did her schooling from the Sacred Heart Convent School, Amritsar, where she joined the National Cadet Corps (NCC). She also took up tennis, a passion she inherited from her father, who himself was a talented tennis player. Later, she obtained her B.A. in English (Hons.) (1964-68) from the Government College for Women, Amritsar. She then earned a Master's degree (1968-70) in Political Science from Punjab University, Chandigarh, topping the University.

Even while in active service in the Indian Police, she continued her educational pursuits, and obtained a Law degree (LLB) in 1988 from Delhi University, Delhi. In 1993, she did her Ph.D. from Social Sciences from the Department of Social Sciences, the Indian Institute of Technology, New Delhi, where the topic of her thesis was 'Drug Abuse and Domestic Violence'.

Kiran Bedi won the Junior National Lawn Tennis Championship in 1966, the Asian Lawn Tennis Championship in 1972, and the All-India Interstate Women's Lawn Tennis Championship in 1976, besides this she also won the all-Asian tennis champion, and had won the Asian Ladies Title at the age of 22.


Career

She began her career as a Lecturer in Political Science (1970-72) at Khalsa College for Women, Amritsar, India. In July 1972, she joined the Indian Police Service. On her web site, she states that she joined the police service "because of my urge to be outstanding".
She served in a number of tough assignments ranging from Traffic Commissoner of New Delhi, Deputy Inspector General of Police in insurgency prone Mizoram, Advisor to the Lieutanent Governor of Chandigarh, Director General of Narcotics Control Bureau and also on a United Nations deputation, where she became the Civilian Police Advisor in the United Nations peacekeeping department, and for which she was awarded with the UN medal. She is popularly referred to as Crane Bedi for towing the Prime Minister Indira Gandhi's car for a parking violation (the PM was on tour of United States then).

Kiran Bedi influenced several decisions of the Indian Police Service, particularly in the areas of control over narcotics, traffic management, and VIP security. During her stint as the Inspector General of Prisons, Tihar Jail (Delhi) (1993-1995), she instituted a number of reforms in the management the prison, and initiated a number of measures such as detoxification programs, yoga, vipassana meditation, redressing of complaints by prisoners and literacy programs. For this she not only won the 1994 Ramon Magsaysay Award, but was also awarded the 'Jawaharlal Nehru Fellowship', to write about the work done at Tihar Jail.

She was last appointed as Director General of India's Bureau of Police Research and Development.

In May 2005, she was awarded an honorary degree of Doctor of Law In recognition of her "humanitarian approach to prison reforms and policing".

On 27th November 2007, she had expressed her wish to take Voluntary Retirement from job to take up new challenges in life.On 25th December 2007, Government of India decided to relieve Bedi, who was holding the post of the director general of Bureau of Police Research and Development, from her duties immediately.

"Yes Madam, Sir" a documentary of Kiran Bedi's life, directed by Australian Megan Doneman, premiered at the Toronto International Film Festival September 5, 2008.

After retirement Kiran Bedi launched a new website, www.saferindia.com, on January 3, 2007. The motto of this website is to help people whose complaints are not accepted by the local police. This project is undertaken by the non-profit, voluntary and non-government organisaton, India Vision Foundation.

Contributions

Navajyoti (which literally means New Enlightenment), set up in 1987, and India Vision Foundation, set up in 1994, are the two major voluntary organizations established by her with the objectives of improving the condition of the drug addicts and the poor people. Her efforts have won national and international recognition, and her organizations was awarded the Serge Soitiroff Memorial Award for drug abuse prevention by the United Nations.

She also started one site named http://www.saferindia.com to log complaint regarding any crime if the police at the concerned area denies to accept complaint. Then the NGO behind this site mails complaint to the DGP of concerned area.This mail can also be used as the legal document in case of filing a case in the court of judgement.

She has written her autobiography, 'I Dare. It's Always Possible', which was released in 1998.

Personal life

Kiran Bedi married Brij Bedi in 1972, the year she started her career in the Indian Police Service (IPS), and three years later, in 1975, they had daughter Saina. Among her other three siblings, Shashi is settled in Canada, Reeta is a Tennis player and writer, and Anu is also Tennis player.

Bibliography

    * Its Always Possible: Kiran Bedi. Oct 1999, Indra Publishing. ISBN 0958580537.
    * "What Went Wrong?", collection of The fortnightly column written by Kiran Bedi.
    * The Motivating Bedi by Kiran Bedi.

Awards

Kiran Bedi has received a number of Awards, including the following:

    * President's Gallantry Award (1979)
    * Women of the Year Award (1980)
    * Asia Region Award for Drug Prevention and Control (1991)
    * Magsaysay Award (1994) for Government Service
    * Mahila Shiromani Award (1995)
    * Father Machismo Humanitarian Award (1995)
    * Lion of the Year (1995)
    * Joseph Beuys Award (1997)
    * Pride of India (1999)
    * Mother Teresa Memorial National Award for Social Justice (2005)

Nelson Mandela

Nelson Mandela 
Born: July 18, 1918, Mvezo, South Africa
Died: December 5, 2013
 Children: Makaziwe Mandela, Zenani Mandela,
 Awards:
 Nobel Peace Prize, Bharat Ratna, Time's Person of the Year, Sakharov Prize, Presidential Medal of Freedom, Congressional Gold Medal, Arthur Ashe Courage Award, Queen Elizabeth II Diamond Jubilee Medal, Gandhi Peace Prize, Philadelphia Liberty Medal, Jawaharlal Nehru Award for International Understanding, Lenin Peace Prize, Queen Elizabeth II Golden Jubilee Medal, Nishan-e-Pakistan, Al-Gaddafi International Prize for Human Rights, Ambassador of Conscience Award, International Simón Bolívar Prize, United Nations Prize in the Field of Human Rights, Order of the Nile, World Citizenship Award, U Thant Peace Award, Félix Houphouët-Boigny Peace Prize, Isitwalandwe Medal, Indira Gandhi Award for International Justice and Harmony, Freedom of the City of Aberdeen, Bruno Kreisky Award, UNESCO Peace Prize, Carter–Menil Human Rights Prize, Bishop John T. Walker Distinguished Humanitarian Service Award, Giuseppe Motta Medal, Ludovic-Trarieux International Human Rights Prize, J. William Fulbright Prize for International Understanding, W E B DuBois International Medal, Prince of Asturias Award for International Cooperation, Harvard Business School Statesman of the Year Award

 జొహన్నెస్‌బర్గ్‌: పశ్చిమ దేశాల పీడనలో నిరాశా నిస్పృహల చీకట్లు అలముకున్న ఆఫ్రికా ఖండ ప్రజల్లో ఆశల వెలుగు నింపిన నల్ల సూరీడు అస్తమించాడు. గాంధేయ మార్గంలో అవిశ్రాంతంగా పోరాడి దక్షిణాఫ్రికాలో జాతి వివక్ష ప్రభుత్వానికి చరమగీతం పాడిన యోధుడు శాశ్వతంగా విశ్రమించాడు. అర్ధ శతాబ్ధం పాటు కోట్ల మంది పోరాటాలకు స్ఫూర్తి ప్రదాతగా నిలిచిన దక్షిణాఫ్రికా జాతిపిత నెల్సన్‌ మండేలా గురువారం అర్ధరాత్రి దాటాక కన్ను మూశారు. దీర్ఘకాలంగా అనారోగ్యంతో ఉన్న 95 ఏళ్ల మండేలా జొహన్సెస్‌బర్గ్‌ శివారులోని తన నివాసంలోనే కుటుంబ సభ్యుల సమక్షంలో తుదిశ్వాస విడిచారు. సెప్టెంబరు నుంచి ఆయన ఇంట్లోనే వైద్య చికిత్స పొందుతున్నారు. అంతకు ముందే మూడు నెలల పాటు ప్రిటోరియా ఆసుపత్రిలో వూపిరి తిత్తుల వ్యాధికి చికిత్స పొందారు. రెండేళ్లుగా ఆయన తరచూ జబ్బున పడుతున్నారు. దక్షిణాఫ్రికా దేశాధ్యక్షుడు జాకబ్‌ జుమా టీవీలో జాతినుద్దేశించి మాట్లాడుతూ, ''మన ప్రియతమ నేత, ప్రజాస్వామ్య దక్షిణాఫ్రికా వ్యవస్థాపక అధ్యక్షుడు నెల్సన్‌ రోలిహ్లాలా మండేలా ఇకలేరు'' అని ప్రకటించారు. ''మన దేశం గొప్ప తనయుణ్ణి కోల్పోయింది. ప్రజలు తండ్రిని కోల్పోయారు''........



దక్షిణాఫ్రికా జాతిపిత, నల్లజాతి సూర్యడు నెల్సన్ మండేలా అంత్యక్రియలు ఈ నెల 15వ తేదీన నిర్వహించనున్నట్లు ఆ దేశాధ్యక్షుడు జాకోబ్ జూమా ఇక్కడ వెల్లడించారు. ఈస్టరన్ కేప్ లోని క్యూనులో మండేలా స్వగృహం వద్ద అంత్యక్రియలు నిర్వహించనున్నట్లు తెలిపారు. శనివారం ఆయన జోహెన్స్ బర్గ్ లోని మండేలా కుటుంబసభ్యులను పరామర్శించారు. అనంతరం ఆయన మాట్లాడుతూ... మండేలా అంత్యక్రియలు వచ్చే ఆదివారం నిర్వహించాలని తెలిపారని ఆయన చెప్పారు. ఆ మహానియుడి మృతికి 10 రోజులు సంతాపదినాలుగా ప్రకటించినట్లు పేర్కొన్నారు. మండేలా ఆత్మశాంతికి దేశవ్యాప్తంగా ప్రజలు ప్రార్థనలు నిర్వహిస్తున్నారని తెలిపారు. మండేలా మృతితో ఆయన కుటుంబానికి దక్షిణాఫ్రికా వాసులతోపాటు ప్రపంచ ప్రజలు మద్దతుగా నిలవడం పట్ల జూమా సంతోషం వ్యక్తం చేశారు. వారందరికి ఈ సందర్భంగా ధన్యవాదాలు తెలిపారు. నెల్సన్ మండేలా అంత్యక్రియలకు అమెరికా అధ్యక్షుడు బరాక్ ఒబామాతో పాటు ప్రపంచనేతలు హాజరుకానున్నారు. గత కొన్ని ఏళ్లుగా నెల్సన్ మండేలా ఊపిరితిత్తుల వ్యాధితో బాధపడుతున్నారు. ఈ ఏడాది మధ్యలో మండేలా తీవ్ర అనారోగ్యం పాలైయ్యారు.